روزها فکرمن این است وهمه شب سخنم    که چرا غافل ازاحوال دل خویشتنم

مرغ  باغ  ملکوتم نی ام  از عالم  خاک           دوسه روزی قفسی ساخته اند ازبدنم

دلا غافل زسبحانی چه حاصل           مطیع نفس شیطانی چه حاصل

بود قدر تو افزون از ملایک            تو قدرخود نمی دانی چه حاصل

توبه بر لب سبحه برکف                 دل پر از شوق گناه

معصیت را خنده می اید                  ز    استغفار    ما