سیاوش

تو ذهن کوچه های اشنایی
پر شده از پائیز تن طلائی
تو نیستی و وجودم و گرفته
شاخه خشک پیچک تنهایی

یاد تو هر تنگ غروب تو قلب من میکوبه
 سهم من از با تو بودن  غم تلخ غروب
غروب همیشه واسه من نشوونی  از تو بوده
برام یه یادگاریه جز اون چیزی نبوده