بیا برگرد

دلم و دادم تو دستات من دو دستی

تو نامردی نکردی و زدی او نو شکستی 

اگه قرار نبود که مال من باشی همیشه  

چرا پس اومدی تیشه زدی به برگ و ریشه 

دلم از با تو بودن همیشه شاد بودش 

دل من باغ بود دل تو مثل رودش 

بیا برگرد که این باغ دلم  خشکید و پِِِِژمرد 

بیا برگرد دلم با رفتنت هی غصه میخورد 

بیا برگرد بشو مرهم برایم  

بیا برگرد تو باش اهل و عیالم 

بیا شیرین که من فرهاد میشم  

نرو با خسرو که من  پیر میشم